Stemmen voor of tegen duurzaamheid
Trump heeft er reeds in de keiharde campagne geen geheim van gemaakt, dat hij niet gelooft in de opwarming van de aarde. En al helemaal niet dat opwarming door de uitstoot van broeikasgassen zou worden veroorzaakt. Hij heeft het zelfs een complotachtig verzinsel genoemd dat uit China is komen overwaaien. Bedoeld om zand in de motor van de Amerikaanse economie te strooien. Trump moet niets hebben van al dat klimaatgedoe en wil zich zo snel mogelijk onttrekken aan de reeds gesloten akkoorden in de Klimaattop van vorig jaar, in Parijs.
Hij heeft benadrukt, dat hij de kwijnende industrie in met name kolen, maar ook andere vormen van fossiele brandstoffen nieuw leven zou inblazen. Steenkolenmijnen moeten weer worden geopend en er moet langs de Amerikaanse oostkust maximaal naar nieuwe olievelden worden gezocht. Boren naar schaliegas op het continent moet (opnieuw) ruim baan krijgen. Het stimuleren van inzet van hernieuwbare energie zoals wind- en zon moet worden gestaakt. Trump wil op energiegebied terug naar de vorige eeuw, zo veel is wel duidelijk.
Het ironische is dat juist een al dan niet geslaagd zakenman beter zou moeten weten. De businesscase van zonne-energie en windenergie is erg goed en wordt alleen maar beter. Hetzelfde geldt voor energie opslagsystemen, waar bijvoorbeeld ook de maker van Tesla nu maximaal op in zet. Trouwens, ook de kansen voor elektrisch rijden zien we momenteel snel steeds veelbelovender worden. Batterijen worden goedkoper, krachtig en zijn sneller op te laden. Veel economen zijn er van overtuigd dat de reeds gestarte energierevolutie door niemand kan worden tegengehouden. Zelfs niet door de nieuwe president van de Verenigde Staten.
Toch moet het ons beslist niet koud laten, dat één van de grootste uitstoters van broeikasgassen ter wereld, de VS, nu met een beleid komt dat in strijd is met het bestrijden van verdere klimaatverandering. We kunnen ons immers geen enkele vertraging veroorloven. Er is simpelweg geen tijd te verliezen. Het jaar 2016 is mondiaal gezien het warmste jaar ooit gemeten. Voor de derde maal op rij. Bovendien eindigt het jaar vrijwel zeker met een historisch tekort aan ijs op zowel de Noordpool als de Zuidpool. Het is opnieuw ironisch dat men juist in de VS de gevolgen van klimaatontwrichting nu al aan den lijve ondervindt.
Van Amerika terug naar Nederland. Ook voor ons komen de verkiezingen snel dichterbij. Misschien moesten we ons maar alvast buigen over de vraag, welke kandidaat (partij) tenminste op papier het groenste beleid propageert. Ik blijf bij mijn slogan: laten we de ander te groen af zijn.
