Het glas halfvol
Geplaatst op 18 juni 2020 door Redactie
Tot begin dit jaar stond corona voor mij synoniem met een exotisch biermerk en dus met plezier. Nu link ik het uitsluitend nog met het virus en dus met ellende en verdriet. Het kan snel veranderen, in het leven. Belangrijk is de vraag hoe lang deze crisis gaat duren. Niemand weet het antwoord. Ook ik niet. Wat ik wel weet: er zijn altijd lichtpuntjes. Als je ten minste in staat bent het glas halfvol te zien… .
“We werken door, zo goed en zo kwaad als het gaat. Maar het gaat.” Zinnen en woorden van gelijke strekking hoor ik de laatste dagen, weken steeds vaker uit de kelen van bevriende aannemers en collega-installateurs. Ondanks alle restricties en voorwaarden, ligt onze sector na twee zware maanden allesbehalve op zijn gat: het lijkt er vooralsnog op dat we er niet al te veel last van hebben, van die corona. Hoe kan dat?
Thuiswerken
We zijn flexibeler dan we denken. De sector heeft de reputatie traditioneel te denken en te werken. Zo vonden we tot voor kort dat je op kantoor hoorde te zijn of op de bouwplaats. Meer variaties kenden we niet, of laat ik het anders formuleren, gebruikten we niet. Tot corona, want sinds het virus is neergedaald, werkt 90% van onze tekenaars, inkopers, ontwerpers, projectmanagers en HR-medewerkers “gewoon” vanuit huis. Op zijn of haar laptop en via Microsoft Teams of Skype. En … het werkt. Letterlijk en figuurlijk. Ik hoor nauwelijks klachten van collega’s, hooguit vanwege onbekendheid met de systemen en gewenning aan de manier van werken. Vaker hoor ik ze zeggen dat ze nu zeeën van (file)tijd besparen en zich minder gestrest voelen. Bovendien is er nog een voordeel van deze verschuiving van kantoor naar thuis: een veel lagere uitstoot van stikstof en lagere (brandstof)kosten. Niet onbelangrijk in deze tijd.
Toekomst
Het lijkt erop dat juist dit soort noodgedwongen keuzes ons gaat helpen de crisis door te komen. Zoals het ook helpt als de overheid ons de komende periode een steuntje in de rug geeft door bijvoorbeeld rekeningen sneller te betalen, vergunningen makkelijker af te geven en allerlei infrastructurele- en bouwprojecten naar voren te schuiven. Aan het werk zijn is een, aan het werk blijven is twee.
En dan zijn er nog onze klimaatdoelstellingen en de energietransitie. Als de overheid deze plannen de komende jaren stevig blijft faciliteren en wij - als uitvloeisel daarvan - bijvoorbeeld gebouwen naar een hoger energielabel (C in 2023 en A in 2030) mogen tillen, dan zie ik aanknopingspunten om zelfs voorzichtig enthousiast te worden over de toekomst in onze sector. Maar bij mij is het glas vaak halfvol, geef ik toe.
Reacties
Arnold Baardman
20 juni 2020 om 17.18 uur
Hoop doet leven Antonio, vanuit de financiële crisis hobbelde we de personele crisis in. Veel meegemaakt in onze branche en we kunnen dus een stootje hebben, Je wordt er zeker inventiever van.
Sylvia Lisapaly-de Winkel
18 juni 2020 om 22.41 uur
Je hebt gelijk! We moeten de moed er wel in blijven houden met elkaar. Positiviteit is altijd fijn. Dank je Antonio.
Raymond Cordier de Croust
18 juni 2020 om 17.12 uur
Je heb het heel mooi omgeschreven Antonio. Met een positieve instelling kan je veel “uitdagingen” aan.
Rob Harms
18 juni 2020 om 13.29 uur
Helemaal waar Antonio, Jou kennende echter, en dit stuk gelezen...... Kleine correctie “ niet het glas, maar de fles is half vol “