TECH-crisis, of niet soms?

Geplaatst op 23 juli 2018 door Redactie

Velen van ons ‘leven van’ technologie. Zoals mensen in de prehistorie leefden van de jacht en van het verzamelen van wat er op de aarde groeit, zo leefden later boeren van wat zij verbouwen en telen. Vervolgens leerden vaklieden hun bestaan te bouwen op wat zij maken, ‘arbeiders’, industriëlen op wat zij produceren. In onze dagen zijn we met steeds meer mensen voor ons voortbestaan afhankelijk van technologie, leven we van technologie.

Gebeurt er iets met datgene waarvan je leeft, of waarvan je denkt te leven, dan kan de paniek toeslaan, crisis uitbreken. Als de dieren waarop je altijd jaagde onverwacht verdwijnen, als er niets meer wil groeien omdat het erg koud wordt, of lava alles bedelft of een epidemie toeslaat. Als aardappelziekte uitbreekt of koeienpest. Als je zeilmaker bent en er komen stoomschepen. Als je aan de lopende band staat en wordt vervangen door een robot. Als je produceert voor export en een presidentiële zonnekoning gooit de grenzen dicht.

Wie ‘leven van’ verwart met ‘leven voor’, raakt in paniek, vliegt uit de bocht. In hoeverre leven wij ‘voor’ technologie? The Cloud en The Internet of Things, connectivity, het zijn heilige begrippen geworden. Wie er in gelooft, predikt dat technologie alles oplost, zelfs alle duurzaamheidsproblemen.

Zuckerberg valt van zijn troon. Facebook, Amazon, Google, Apple, Ali Baba, worden ontmaskerd als grote graaiende griezels. De paniekaanval borrelt op. Nu wetgeving het uitwisselen van persoonsgegevens aan banden legt, nu blijkt hoe dat misbruik in onze maatschappij in bijna alles waar we van leven is ingekankerd. Een gevoel van lichte wanhoop kriebelt omhoog.

Is dit een TECH-crisis?
Je zou daar ‘ja’ op kunnen zeggen. Maar het hoeft niet.
Het zou prima en zegenrijk zijn als de hierbovengenoemde ‘bedrijven’ down the drain gaan. Maatschapplijk, qua economische toegevoegde waarde en qua duurzaamheid zou zo’n crisis een zegen zijn.

Tegelijk, het is vuil badwater en het kind is bijna volwassen. Sensornetwerken en meet- en regelsystemen zijn zegenrijk. We plukken er al bijna een eeuw lang vruchten van op wereldschaal en in huis, tuin en keuken. Waar het duurzaam produceren van basisbehoeften als voedsel, geneesmiddelen, zorg en energie voor de huidige wereldbevolking niet meer voldoende mogelijk is zonder technologie, daar is het een zegen en daar gaan we door. De hulpmiddelen, meer is technologie niet, blijven noodzakelijk.

Maar elke steekhoudende reden ontbreekt om menselijk gedrag via technologie in meet- en regelsystemen te integreren. Sterker, alle pogingen om dat te doen, zeker grootschalig, leidden en leiden vroeg of laat tot onethische pogingen gedrag van mensen te beïnvloeden, ten faveure van de beïnvloeders. Als het dáár uit de hand loopt, volgt crisis onherroepelijk. De Tweede Wereldoorlog is één van de afschrikwekkende voorbeelden.

Wat dit betekent voor de installatiewereld? Vermijdt systemen die gebaseerd zijn op het systematisch technologisch beïnvloeden van menselijk gedrag. Zit je in dergelijke business? Wees dan voorbereid kleinere of grotere crises ‘to come’. Een miljoenenboete in het kader van een AVG-overtreding is dan een relatief kleine crisis, die een grotere kan helpen voorkomen.