Hoger huis
Geplaatst op 29 december 2017 door Redactie
Laat de winter maar komen! Ik ben er helemaal klaar voor. Inmiddels hebben we de volgende grote isolatiestap van ons bijna 100 jaar oude huis achter de rug. En het is echt een enorm verschil. Je merkt het direct.
Nogal wat mensen vroegen me onlangs, of ik een strenge winter verwacht. En of ik daarom mijn woning een kleine make-over geef. Wat mij betreft mag het best wel weer eens ouderwets gaan vriezen. Maar als we naar de experimentele berekeningen voor het winterseizoen kijken, dan staan de signalen toch vooral op rood. En rood staat dan in dit geval voor warmte. De kans op alweer een zachte winter is dus vrij groot. Maar in vrijwel iedere zachte winter komt de vorst wel even op bezoek. We noemen dat in ons vak soms wel ‘flitswintertjes’. Drie dagen vorst die eventueel worden afgesloten met een dooiaanval met sneeuw, ijzel en uiteindelijk al snel weer gewoon regen. Het zijn die korte koudegolfjes waarbij ’s lands ijsmeesters er een nationale sport van maken om als eerste een marathon op ‘natuurijs’ te kunnen uitschrijven. Het is overigens de vraag hoe natuurlijk dat ijs nog is, als je in het holst van de nacht in een trekker met sproei-installatie ieder uur over een atletiekbaan een rondje rijdt.
Hoe dan ook, mijn huis is er klaar voor. Het is absoluut intrigerend om te zien hoe die vaklui op het dak dat doen. Eerst alle pannen er af. Die waren behoorlijk oud en worden geheel vervangen. Ik ga er vanuit dat de oude pannen op een goede manier worden gerecycled. Onder de oude pannen kwam de oude beschoten houten kap tevoorschijn. Die was duidelijk op leeftijd maar toch wel in goede staat, na enkele kleine renovaties die we er eerder op hadden uitgevoerd. Op het houten dak brengen de mannen van het isolatiebedrijf in feite een soort bekisting aan. Met de nodige folie’s uiteraard om er van verzekerd te zijn dat er in de toekomst geen vochtproblemen kunnen optreden. De bekisting wordt uiteindelijk om de zoveel centimeter volgespoten met een soort van PIR schuim. Dat schuim verandert in een mum van tijd in een dikke plaat PIR van 9 centimeter dik. Zo stevig dat je er in feite op kan lopen. Daarna kunnen de nieuwe pannen er weer op en kunnen ook de nieuwe dakgoten worden gemonteerd. De oude vielen te veel naar binnen en waren niet opnieuw toe te passen. Na anderhalve week lijkt het oude huis wel nagelnieuw. Tenminste, wat betreft het dak. En het resultaat voel je direct. En kun je ook aflezen op de gasmeter. Die draait minder kuubs er doorheen, dat zie je direct. Het huis is nog niet ‘van gas los’, maar ik ben toch wel heel blij met deze volgende stap naar een nog duurzamere en comfortabelere woning.