Over één nacht ijs gaan
Geplaatst op 27 februari 2017 door Redactie
We kennen het spreekwoord ‘niet over één nacht ijs gaan’. Typisch een Nederlands gezegde waar schaatsen tot het cultureel erfgoed behoort. Er is geen land ter wereld waar schaatsen zo populair is. Hetgeen ook blijkt uit de voortdurende dominantie van ons land bij wereldkampioenschappen schaatsen. We hebben bovendien de meest geavanceerde schaatstempel ter wereld die de afgelopen winter heropend werd na een hele serie uitgekiende verbeteringen. Ook op het vlak van duurzaamheid trouwens want het hele dak ligt nu vol met zonnepanelen.
Eindelijk kon er ook echt weer worden geschaatst op natuurijs. Zelfs al voor Sinterklaas. Al was het toen eigenlijk alleen mogelijk op wel hele dunne ijsvloertjes. Ondergelopen weilanden, of bijvoorbeeld sintelbanen die in een koude nacht voortdurend worden bewaterd. Het resultaat: er werd op sommige plekken daadwerkelijk geschaatst over één nacht ijs. Bij mij in het dorp hadden enkele enthousiaste ondernemers op een braakliggend landje ook een baan gegraven. Compleet met waterinstallaties natuurlijk. Misschien hebben ze een voorgevoel gehad want ze konden het ambacht ‘ijsmeester’ direct uitproberen.
Meerdere malen zelfs want het was ook het seizoen van de zogenaamde flitswintertjes. Zeker tot en met de jaarwisseling moesten we het doen met maar een paar nachten matige vorst op rij. De eerste pogingen van de nog onervaren ijsmeesters vielen letterlijk in het water. Het water mengde met de modderige ondergrond en erger, het parcours bleek toch niet helemaal waterpas te liggen; het liep aan de ene zijde als het ware weer leeg. Enige kennis van de installatietechniek zal zeker van pas kunnen komen bij de aanleg van een schaatsring, dat is duidelijk. Maar oefening baart kunst en met de langere vorstperiode in januari kregen de heren het toch voor elkaar. Op de helft van het parcours konden de dorpskids daadwerkelijk (halve) baantjes trekken. Het waren de winterse weken waarbij de schaatskoorts in het hele land oplaaide. Zelfs op grote plassen kon dagenlang worden geschaatst. Op eigen risico wel te verstaan want op veel plekken was het ijs eigenlijk te dun. Heel wat schaatsavonturiers moesten hun tocht bekopen met een nat pak. Gelukkig kwam het nergens tot ernstige ongelukken.
Over ijs gesproken. De Zuidpool had minder zee-ijs dan ooit waargenomen, iets waar tot dusver de Noordpool vooral mee te koop liep. Nog steeds trouwens, want ook gedurende de winter bleef de hoeveelheid ijs in het Noordpoolgebied voortdurend record laag. Het ijs zit niet alleen wat betreft oppervlakte diep in het rood. Dat geldt nog sterker voor de dikte. Het zee-ijs gaat dus in een uiterste fragiele staat de volgende zomer in. Het zal mij benieuwen wat er aan het eind van de zomer nog over is van de van oorsprong zo grote solide ijsmassa.